වෙනදා ඉස්කෝලේ ඇවිල්ලා ඉගෙන ගත්තට වඩා ආසාවෙන් දැන් දරුවෝ ඉගෙන ගන්නවා. ඒ වගේම ගුරුවරුත් ආසාවෙන් උගන්නවා. ඒකට ප්‍රධානම හේතුව තමයි ඉගෙනුම් මාධ්‍යය. ඉස්සර පොතට පැනට සීමාවුන ඉගෙනීමට වඩා බහුමාධ්‍ය තාක්ෂණය සමග අපූරු අත්දැකීම් දැන් දරුවන්ට ලැබෙනවා. පාඩමක් එක්ක වීඩියෝවක් ගීතයක් පද්‍යයක් පින්තූර වගේ දේවල් ගොඩක් බැදිලා තමයි දරුවන්ට ලැබෙන්නේ. පෙල පොතේ තියන දේට ලොකු අගයක් දැන් ගුරුවරු එකතු කරනවා. අද මම බලාන හිටියා 6 ශ්‍රේණියේ නරිබෑනා කියන පාඩම උගන්වන සරත් සර්. පාඩමත් එක්කම දරුවන්ට නරිබැනා නාට්‍යයේ කොටස් නරඹන්න, ගීත රසවිදින්න වගේ අවස්ථාත් ලැබුනා. ගොඩක් ලස්සන පින්තුර ගොඩක් දකින්න ලැබුනා. ඉස්කෝලෙදි ඔය පාඩම කලා නම් පෙල පොතේ තියන අකුරු ටික විතරයි දරුවෝ දකින්නේ. ගුරුවරයාගේ කටහඩ විතරයි දරුවෝ අහන්නේ. ඒත් අද කොච්චර අගෙයිද?
අද පාසලේ ලස්සන තවත් වැඩසටහනක් තිබුනා. ඒක නම් කරලා තිබුනේ “සොඳුරු සැන්දැව” කියලා. හරියටම හවස 6 ට තමයි ඒක පැවැත්වුනේ. ගි රස වින්දන වැඩසටහනක්. රඹුක්කන සිද්ධාර්ථ හිමියන් ලියපු බන්දුල විජේවිර සංගීතය සපයපු දීපිකා පීරිස් ගායන කරන අම්මා ගැන කියවෙන ගීයක්
විශේෂත්වය වෙන්නේ ඒක නෙවෙයි, මේ ගීතය විචාරය සිදුකරන්නේ ඔස්ට්‍රේලියාවේ සිටින කථිකාචාර්ය නාලක ඉල්ලෙවතුර මහතා. ඒ වගේම මේ ගීතය අපිට මිහිරි හඬින් ගයන්නේ අපේ ඉස්කෝලේ සංගීත සර්ගේ දයාබර බිරිඳ පියුමි. අපේ මායාදුන්න සර් තමයි සංගීතය සපයන්නේ. ඒ දෙය අපි හැමෝටම ගොඩක්ම දැනෙන දෙයක් වුනා. ඇත්තටම මේ වෙලාවේ ගෙවල් වල ඉන්න දරුවෝ දෙමාපියෝ හැමෝම මේ එක්ක දැහැන් ගත වෙන්න ඇති. අපේ ගෙදරට නම් හොදටම දැනුනා.
ආඩම්බරයි ධීරානන්දය ගැන. සතුටුයි ගොඩක්ම මේ කටයුත්තට පසුබිම සකස් කරන්නට වෙහෙස වුන එකට. ගුණ නැණ පිරි දරු පිරිසක් ධීරානන්දයෙන් රටට දායාද වෙනවා නම් ඒක තමයි ධීරානන්දයේ නායක හාමුදුරුවන් ඇතුලු ඇදුර මඩුල්ල අපි හැමෝගේම පැතුම
- ලක්ෂ්මන් තිලකරත්න-
- තොරතුරු තාක්ෂණ අංශභාර ආචාර්ය-
අදාල වැඩසටහන පිලිබද බ්ලොග් ලිපිය-
No comments:
Post a Comment