අපේ රටේ ගොඩක් දෙනාගේ හිසේ උකුණෝ ඉන්නවා. එහෙම කියලා එයාලා ගනන් ගන්නවාද? කාට හරි කියලා උකුණෝ බලා ගන්නවා. අයින් කර ගන්නවා. නැත්තං මොකක් හරි බෙහෙතක් දාලා අයින් කරනවා. තමන්ගේ වැඩ කටයුතු කිසි දෙයක් නතර කරගෙන නැහැ. හැබැයි එහෙම කියලා මේ උකුණා නම් ලේසියෙන් නැති කර ගන්ටත් බෑ.
මෙහෙම දෙයක් වුනොත් හිතන්ටකෝ.
උකුණා කියන්නේ මහ භයානක සතෙක් කියලා ටීවි එකේ ඇඩ් යනවා. උකුණෝ ඉන්න අය මැරෙනවා කියලා දිගටම කියන්ට ගන්නවා. උකුණෝ ඉන්න අයට බෙහෙත් දෙන්ට දොස්තරලා එන්නේ නෑ. මීටර තුන හතරක් ඈතින් ඉදලා ලෙඩ අහලා බෙහෙත් ලියලා දෙනවා. නලාව තියලා බලන්නේ නැ. ඉස්පිරිතාල වහලා. මිනිස්සුන්ට වෙනදා වගේ බෙහෙත් ගන්ට යන්ට නෑ. මිනිස්සු ලෙඩකට බෙහෙතක් ගන්ටත් යන්ට බයයි යනකොට උකුණෝ බොවෙයි කියලා. උකුණෝ ඇති කියලා මහ පාර දිගේ බෙහෙත් ඉහ ඉහ යනවා. මිනිහෙක් මැරුනොත් ඉස්සෙල්ලාම දොස්තරලා බලන්නේ ඔලුවෙ උකුණෝ ඉන්නවාද කියලා. උකුණෝ හිටියොත් ටීවි එකේ වෛද්‍ය මාධ්‍ය ප්‍රකාශක ඇවිත් ඇස් ලොකු කර කර කියනවා උකුණා කාලා මැරුණා කියලා.
කොරෝනා කියනනේ උකුණා කොරන දේ තරං දෙයක් වත් කොරන්නට බැරි එකෙකි. ඒ හින්දා මං යෝජනා කරනවා ඔය ඇස් ලොකු කර කර කියන කෙනාට මීට පස්සේ මැරුන අයගේ පීසීආර් කරන්ට කලිං උකුණෝ ඉන්නවාද කියලා බලලා ඉන්නවා නං ටීවි එක ඉස්සරහට ඇවිත් උකුණෝ කාලා තවත් තුන් දෙනෙක් මැරිලා කියලා කියන්ට කියලා.
මොකද මැරෙන හරියක් මැරෙන්නේ ගෙවල් වලය. ඉස්පිරිතාලෙට ගෙනියන අතරතුරය. මේක මහ වදුරු කුණුහරුපය. ඉදලා හිටලා ඉස්පිරිතාල වලත් මැරෙනවාය. ඒ මැරෙන්නේ හාට් ඇටැක් එකකින් වකුගඩු අමාරුවකින්. ඒ මැරෙන්නේ උණ ඉස්පිරිතාලෙදි. වකුගඩු ලෙඩා උණ ඉස්පිරිතාලේ තියන් අහවල් මගුලක් කරාද කියලා අහන්ට කවුරුවත් ඇත්තේ නැතිය.
