පහුගිය දා අන්තර් පාරිවේණික භාෂා හා සාහිත්‍යඥාන තරග පැවැත්වුනා. ඒ ගම්පහ මැදගම පන්සලේදී. මාත් ඒ අවස්ථාවේ සංවිධාන කටයුතු වලට සම්බන්ධ වෙලා කටයුතු කලා.
ඒ වෙලාවේ මගේ ෆෝන් එක පාවිච්චි කරලා ෆොටෝ ගත්තා සමහර අවස්ථා වීඩියෝ කලා. මොකද ඒවා වාර්තා කරන්න වගේ දේවල් අවශ්‍ය වෙන හින්දා.
මගේ අතේ කැමරාව, මයික් එක, ට්‍රයිපොඩ් එක එහෙම තිබ්බා.
පොඩි හාමුදුරුවො නමක් මගේ වටේ කැරකෙනවා.
" සර්.. මාවත් වීඩියෝ කරන්නකෝ...."
පිරිවෙනේ දෙකේ තුනේ පන්තියක විතර පොඩි හාමුදුරුවෝ නමක්.
" මං බණක් කියන්නම් සර්... "
"පොඩි හාමුදුරුවො කොහෙ ඉදලාද වැඩියේ?"
"කන්තලේ ඉදලා සර්.. දේශන කුසලතා වලට සහභාගි වුනා. දැන් තරගේ ඉවරයි සර්.. අනේ සර් මාව වීඩියෝ කරන්නකෝ." පොඩි හාමුදුරුවෝ කියාගෙන කියාගෙන යනවා.
"හරි එහෙනං වීඩියෝ කරන්නම්. හැබැයි ඔන්න දිනුවොත් විතරයි දාන්නේ .. හා ද?"
"අනේ සර් ... එහෙම කරන්න එපා.. "
" හරි හරි.. බලමුකෝ.. වඩින්නකෝ එහෙනම්.."
පොඩි හාමුදුරුවෝ පන්සලේ පුස්තකාලයට වැඩම කරවාගෙන ගිහින් ධර්ම දේශනාවක් කරන්න අවස්ථාව දීලා මම වීඩියෝ කලා.
මගෙන් පොඩි අඩුපාඩුවකුත් වුනා. ඒ පොඩි හාමුදුරුවන්ගේ නම අහගන්න බැරිවුන එක.
පොඩි හාමුදුරුවන්ට හොඳ හඩක් තිබුනා. කලක් යනකොට හොඳ ධර්මදේශකයන් වහන්සේ නමක් වෙන ලකුණු හොදට තිබුනා.
පොඩි හාමුදුරුවරු කියන්නෙත් පොඩි දරුවො තමයි. සිව්රක් දරා ගත්තට ළමා ගති එහෙමම තියෙනවා. අපිත් ඒ දිහා ඒ විදියට බලන්න පුලුවන් නම්, දරුවෝ කියන ආකල්පයත් හිතේ තියාන බලන්න පුලුවන් නම් ගොඩක් හොදයි කියලයි මං හිතන්නේ.
දරුවන්ට ලැබෙන්න ඕනේ අවශ්‍යතා, ආදරය කරුණාව, රැකවරණය වගේ දේවල් මේ පොඩි හාමුදුරුවරුන්ටත් ඕනේ.
පොඩි හාමුදුරුවනේ, ඔබ වහන්සේගේ අහිංසක ආසාව මං පුලුවන් විදියට ඉෂ්ට කලා. අනාගතයේ දවසක රූපවාහිනයෙන්, ගුවන්විදුලියෙන්, ඔබ වහන්සේගේ විචිත්‍ර හඩින් ධර්ම දේශනාවක් අහන්ට මට වාසනාව ලැබේවා කියලා ප්‍රාර්ථනා කරනවා. ඒ ඔබ වහන්සේ නිකම්ම නිකං හාමුදුරුවෝ නමක් විදියට නෙවෙයි, පිරිවෙන් අවසානේ හොදට පාස්වෙලා, පාචීණ, මධ්‍යම අවසානේ කරලා රාජකීය පණ්ඩිත හාමුදුරුවෝ නමක් විදියට දකින්නට යි මගේ කැමැත්ත.
ඔබ වහන්සේට තෙරුවන් සරණයි.
සිර්ගෙ කරුනාවන්තකම ඉස්සර වගෙමයි.
ReplyDelete